Wątpliwe osiągnięcie? ale nagroda będzie!

Brak motywacji i dziesiątki "ważniejszych obowiązków" skutecznie ograniczają do minimum czas jaki poświęcam na naukę... Złoszczę się sama na siebie za to, że wszystko odkładam na ostatnią chwilę, a później wystarcza mi czasu na przeczytanie niesamowicie interesujących książek i materiałów jedynie pobieżnie.

Moim (niechlubnym) zwyczajem jest wyznaczanie sobie za cel bardzo dobrej oceny, którą przeważnie dostaję. Czuję wtedy chwilową satysfakcję i teoretycznie wychodzę na prowadzenie we wszechobecnym wyścigu szczurów. Jednak świadomość, że wraz z każdą zaprzepaszczoną minutą nauki tak naprawdę przegapiłam możliwość wyniesienia jak największej ilości wartościowych informacji oraz wiedzy, nie daje mi spokoju. Mogłoby się wydawać, że oba cele brzmią bardzo podobnie - jednak prawda jest taka, że druga opcja wymaga o wiele więcej czasu i zaangażowania. Myślę, że wiele osób wpada w tą pułapkę, ponieważ bardzo ciężko jest określić różnicę pomiędzy tymi dwoma sposobami nauki poprzez jednorazowy egzamin. Prawdziwym egzaminem zdobytej wiedzy jest późniejsze życie i praca zawodowa.

Oczywiście cały czas wypominam sobie, że mogłam zacząć się przygotowywać kilka dni wcześniej i dogłębniej przeanalizować materiał... Tak czy inaczej, moje ostatnie egzaminy poszły mi bardzo dobrze, a osiągnięcie (nawet wątpliwe) wymaga nagrody. Marchewką, która najbardziej mi smakuje są zakupy! Tym razem dorzuce także fryzjera - za to, że naprawde usilnie walczę z nawykiem uczenia się dla ocen, a nie dla samej siebie, Wy także nie dajcie się nabrać! x